Dört Yılda Verilemeyen Kararsızlığın Dört Aylık Sonucu.

Ben bu yola 2013 yılı şubat ayında 145 kilole karar vererek çıktım.

Valizim, hayallerim ve her bişeyim hazır gittim ve Hacettepe Tıp fakültesine yattım ve son anda ani bir kararla sanırım korkudan olsa gerek valizimi toplayıp hastaneden kaçtım.

Bu kaçış ta ki 17 aralık 2017 tarihine 165 kiloya kadar sürdü yine ani bir kararla Çok değerli Ferhan Hanımı arayıp bana acil ameliyat günü verin verin diyene dek. Ve 18 Aralık pazar gününe randevum hazırdı.

Cuma gününden İstanbul'a gidip bir gün doyasıya yiyip gezecektim. Öylede yaptım ve hastanenin yolunu tuttum. Ramazan kardeşim ki kendisine ve diğer tüm hastane personeline sonsuz minnetim vardır, katta beni karşıladılar. Hemen kanlar serumlar derken ne olduğunu anlayamadan sabah ameliyata giriyosun dediler ama benim daha bir günüm var derken Cengiz hoca geldi. Aslında psikoloji olarak o kadar hazır olmadığımı hissettim. Fakat kendisi beni o kadar rahatlattı ki ameliyat olmaya o dakika karar kıldım.

Kaçmayacaktım. İkinci ameliyat benimdi ama sağolsun diğer hasta Levent Abim (samimiyetten dolayı) geceden brokoli yediği için sırasını bana vermişti. Herşey çok hızlı gelişiyordu ailemden çevremden kimsenin haberi yoktu beni vazgeçirmelerine izin vermeyecektim. Girdiğimi birde çıktığımı biliyorum kendime geldiğimde, bütün karında ağrı hissettim fakat hemşirelerinde Cengiz Beyin de katkıları ile ağrım çok geçmeden son buldu ve beni gören herkesten abimden naptın soruları duyuyordum.

Orayı es geçicem. Sonuç ortada. Şimdi diyorumki iyiki kimseyi dinlemeden bu ameliyatı olmuşum.